Mehmet Emin Alperen Kılıç: doğulu belli belki bizim oralı nerde görsem tanırım ben hüznünde asi dağların şivesi bozuk dumanını taşıyan bu eşkiya duyarlığını yaşı kırk beş elli, belli uyumamış Ankara'nın derdine ceketi küçük geliyor, elleri biraz büyük, yüreği yaralı karısı yeni ölmüş, sığınmış oğlunun evine bir hamayıla bir sure sürer gibi bir muskaya yerleştirir...

doğulu belli belki bizim oralı nerde görsem tanırım ben hüznünde asi dağların şivesi bozuk dumanını taşıyan bu eşkiya duyarlığını yaşı kırk beş elli, belli uyumamış Ankara'nın derdine ceketi küçük geliyor, elleri biraz büyük, yüreği yaralı karısı yeni ölmüş, sığınmış oğlunun evine bir hamayıla bir sure sürer gibi bir muskaya yerleştirir gibi okunmuş, katlanmış güvenliğini arkasını yazar gibi askerlik fotoğrafının bir naylon geçirircesine nüfüs teskeresine yarine yazdığı mektuba koyar gibi biraz kostak, biraz hüzünlü ne zaman efkara gönül indirse kaşlarını çatar hani işte öyle yerleştiriyor ''Milli Piyango'' biletini yoksul cüzdanının en afili yerine o da hazır şimdi yılbaşı çekilişine yüzünde işini özenle yapmanın erinci bakıyorum umudun bir an için ısıttığı gözlerine bilmiyor onun için şuracıkta yazıverdiğim öyküleri katlayıp yerleştirirken cüzdanını cebine sormak geliyor içimden adresini yürürken bir ayağı aksıyor hep kıyısından gidiyor yolun belli yakıştıramıyor kendini kente uzun uzun bakıyorum ardından bir dostu uğurlar gibi ağlamak geliyor içimden nasıl da uzağız birbirimize ah adresini bilseydim amca yollardım sana bir yılbaşı tebriği inan yalnız sana hani tercüman olsun diye yüreğime bol kuşlar olsun üstünde, mavilik, bir köşede kalpler birleşmiş, işte öyle afili ve altında mani deyişli el yazısı bir cümle: uçan kuşlar konsun senin göğüne! Mungan

··

1 artı 1'leme

644 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Mehmet Emin Alperen Kılıç