Ucunda Ölüm Var, Ağıtçı Kadın'ın elli yıldır kalbinin derinliklerinde taşıdığı kırık bir aşk hikayesi… Bir gün bir yerde denk gelirsem diye diyar diyar dolaştığı Anadolu. Ve zamanın acımasızlığının Ağıtçı Kadın’ın ömrünü tüketmesi, heveslerini söndürmesi, umutlarını yitirmesi ve gittikçe ölüme yaklaştırması…
Yaralı bir kalbin kendisini yollara düşürdüğü Ağıtçı Kadın, elli yıl önce bir kez bile veda etmeden giden sevdiği Heves Ali’yi görebilmek umuduyla, yüreğindeki yangını bir nebze de olsun söndürebilmek adına tanımadığı ölümlere ve şehirlere yolculuğa çıkıyor. Bu cenazelerde bilmediği insanların ardından ağıtlar yakarak, gözyaşı dökerek yüreğinin korunu söndürmek istiyor. Fakat her hikâyede Heves Ali’yi bulma umudu, Ağıtçı Kadın’ın kalbinde kor olup yanmaya devam ediyor. Elli yıl boyunca geçen her bahar için elbisesine bir sökük açan Ağıtçı Kadın’ın asıl söküğü kendi kalbindedir aslında…
Ağıtçı Kadın rüyasında gördüğü Heves Ali’nin onu ‘gel’ diyerek çağırmasıyla düşüyor yollara. Konya, Bursa, İstanbul, Erzurum, Arkanya (Ergani) derken peşinden bizi de sürüklüyor adeta. Gittiği her yerde ölülerin hikâyesi bekler Ağıtçı Kadın’ı. Her hikâyede Heves Ali’nin izini arar. Ölüsünü bile bulma umuduyla yanar tutuşur. Nice ölü hikâyeleri dinler. Bu hikâyelerin sonu gelmeyeceğini düşünerek artık kadere teslim olma vakti geldiğini düşündüğü anlarda, yine Heves Ali rüyasına girip başka bir şehre çağırır onu. Ağıtçı Kadın yine bir umutla düşer yollara bir “HEVES” uğruna…
Kemal Varol’un kalemiyle ilk kez tanıştım. Tam bir Anadolu hikayesi. Anadolu’yu diyar diyar dolaşması, gittiği yerlerde âşık meclislerine uğraması, ölü hikâyelerini bizimle de paylaşması, yaktığı ağıtlar, yüreğinden taşan acı sözler… tam anlamıyla bir halk kültürü. Çok severek ve beğenerek okuduğum kitaba dair tek bir eleştirim var. Her şey çok güzel ve merak uyandırıcı, gittiği yerlerde ölü hikâyelerine şahit olmak çok çok güzel. Fakat bir hikâye var ki pek hoşuma gitmedi; dağa çıkan Cemal kod adlı teröristin de ölüm hikâyesi anlatılıyor ve dağa çıkmasının ardına meşru sebepler sığdırılmış. Burada bir bahane ardına sığınan Ümit’in (Cemal) onca çare içinde, çareyi dağa çıkmak olarak görmesi pek hoşuma gitmedi açıkçası, daha doğrusu yazarın böyle kurgulaması desem daha doğru olur. Bunun dışında çok etkileyici bir romandı. Devamı olan
