Ben konuşurken herkes susmalı. Karşı ve zıt bir fikir beyan etmek kimin haddine? Sana fikrini soran oldu mu? Neden, söylediklerimin aksini tefekkür ediyorsun? Hürriyet dedikse, sana verdiğimle yetinmen gerek. Bunu hâlâ anlayamamış olmana şaşıyorum.
Bir konuda ben konuştum mu, her şey susmalı.
Liyâkat, kàbiliyet, zekâ, dehâ, güç, kuvvet, servet, iktidâr bana mahsustur.
Beni, yaptığın her harekette bana karşı bir kötü niyet olduğunu anlamayacak kadar, saf mı sandın?
Ben, aslında çok insancılımdır. İyilik, fazîlet, müsâmaha, hayırhahlık, yardımseverlik, hürriyetperverlik, farklılıklara tahammül gibi sayılamayacak pek çok özellikler ve güzellikler hep bende toplanmıştır. Ama, sende bunu anlayacak kafa nerede? Bu fevkalâdelikleri kabul edecek anlayış hani? Kıskançlık, hasetlik, çekemezlik, hakkı îtirâf etmemek hep sende.
Ben konuştum mu, bütün diller susmalı. Ben düşündüm mü, bütün beyinler durmalı. Ben diledim mi, bütün başlar sallanmalı. Sallanmayan başların da vücutları sallanmalı...
Benim olduğum yerde âsâyiş, rahatlık, güler yüzlülük, tatlı sözlülük, tasdik, teyit hâkimdir. Çünkü, benim karşımda başka biri olamaz. Olduğunda güvenlik sarsılır, huzur kaçar, ağlayanlar çoğalır, sözler batıcı ve yakıcı olur, isyan çıkar... O halde, senin milletin huzuru bozmaya ne hakkın var! Neden karşıma çıkıp, hakmış, hürriyetmiş, düşünce özgürlüğüymüş, inanç ve ifâde serbestliğiymiş, kutsî değerlermiş gibi bir sürü abuk – sabuk sözler ediyorsun? Milleti bölme, tahrikçilik yapma! Sus ve otur oturduğun yerde!
Kaynak: Dünyanın en mütevazi yazısı- Ekrem KILIÇ
·
34 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.