bir bunalım hali,
kendiliğinden gelen bir sıkıntı.
sessizlikte gizlenen bir çok sorun,
gölgeliyor yine sevdayı.
bu uzaklaşan hiçliğin sesi mi yoksa,
dar ağacına yol almış;
umudumun son haykırışları mı?
bitecek mi peki her şey?
sanki başlaması elimdeki sihirli değneği,
sallayınca gerçekleşmişcesine?
hayır, hayır.
olmuyor böyle, olmayacak da...
yine kendi kendine bir hallere girdi ama,
yalanın serin rüzgarı tutmadı onu tahtında.
sahi öyle değil mi?
gün yüzüne çıkmak için beklerken yalanlar,
hangi kilit tutmaya yeter onları gece gizinde?
yok oluş!
ağıtlı ve hüzün dolu bir ayin.
birileri ağlıyor ama kime?
peki kim; kime ağlıyor giderken,
duyulmayan sesiyle, hıçkırarak?
işte bu!
sonsuzluk kadar derin bir çukur.
benliğini at içine, görmez hiçbiri.
sana söz!
ben yakarım ateşini,
vicdan yapacaksan, yapma!
sadece kurtul istiyorum,
üzerinde iyi durmuyor zaten bu hüsran ceketi.
hem ince örülmüş,
gerçekliğin deryası buzlar ülkesi misali;
bu hayal kırıklıkları ile fazla üşürsün...
46 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.