Ne Olur Dur
Ben ki; zihninde birbirine bağlı olmayan sinir uçlarını birleştiren düşüncelere, iç dünyamı aydınlatanlara ram olanım. Bu haslet insanın özünü ihtiva eden nefes gibi defaten gerçekleşen bir hakikatin naçizane kelimelerle dışa vurumu! Beni yazmaya sevk eden şey artık en büyük korkum. Kendini cüretkar addeden birinin iddia ettiği şey ile sınanmadığı görülmüş mü? Sınanır mı cüretkar olan biteviye! Üzerine gitmem gereken korkunun içinde artık katiyen bir felah mümkün! Yüreğime kulak verebilmek cesareti onca cendereden sonra nasıl mümkün? Bir pişmanlık mı? Bir aralık, birkaç saniye belki, geçip gitti itirafıysa ya ömür? Onca çer çöp, küfür, gürültü, yergi ve horluğun arasında bir ışık huzmesine benziyor inancın adı; umut! Ya onca sorgu? Anlaşılmaz bir yangındı yaşam! Ahire dair; azap, acı, ızdırap ve hikmetinden sual olunmaz ile bitiyor gün!
·
158 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.