Gönderi

İçerde konuşulanları duyabilmek için kulağımı kapıya, anahtar deliğine dayadım. Bütün ayrıntılarıyla annemin bir sözü kulağımda. Annem, babama diyor ki: - Oğlum yatılı okulda okuyor ya, onun için gözlerim açık ölmüyorum... Oysa ben okuldan kaçmıştım, bir daha da okula dönmek olanağım yoktu. O denli çok zaman geçmişti ki, dönsem bi­ le artık beni okula bir daha almazlardı. Benim okul kaçkını olduğumu ne annem, ne babam bili­ yordu. Annemi ölüm döşeğinde kandırmıştım; bu bana çok ağır geldi. Okuyabilmek, okula gidebilmek için çırpınmamın tek ve baş nedeni, işte kapı arkasından duyduğum, annemin bu son sözleridir. Kendimi anneme borçlu, sorumlu, yükümlü bulu­ yordum. Ne yapıp edip okumalıydım. Annem o sözleri söy­ lemeseydi, ben de o sözleri duymasaydım, bir daha hiç oku­ la gidemezdim, okuyamazdım.
·
195 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.