“Açlık, ölüm, kölelik. Prabaker'in fısıldayan sesi. Tecrübeden daha derin bir gerçek var. Bu gerçek, bizim gördüğümüzün ya da hissettiğimizin ötesinde. Onun karşısında elimiz kolumuz bağlı, çaresiziz. Tıpkı aşkı bilmenin bedeli gibi, gerçeği bilmenin bedeli de birçok kalbin katlanabileceğinden daha ağır. Bu her zaman dünyayı sevmemize neden olmuyor belki ama en azından dünyadan nefret etmemize engel oluyor. Bu gerçeği bilmenin tek yolu da onu paylaşmak. Kalpten kalbe. Prabaker'in benimle paylaşması gibi. Ve benim de sizlerle paylaşmam gibi.”