Medcezir ne güzeldi...
Denizin sesi buruk.
Ayın mehtabı mahzun.
Bu nice haykırış, kimse bilmezdi.
Konuş benimle ay.
Güneşin mi kayıp, suskunsun?
Oysaki seninle açıyor Lavinyalar.
Sen, sessiz sessiz bakıyorsun.
Ufka serili kor saçları...
Meltem esince ısıtıyordu.
Demir alma vakti geldi artık.
Ay veda ediyordu.