-başka herkes için zaman ilerliyor ama benim sahip olduğum tek şey bu. Gerçeklikle, zamanla, hatta insan olmakla bağımı yavaş yavaş kaybediyorum sanki. Her şey salt gerekliliğe indirgendi. Yemek ye. Sindirdiklerini çıkar. Terle. Titre. Uyu. Var olmanın anlamı bu. Evde geçirdiğim yıllar boyunca gerçek hayatımın başlamasını bekleyerek sabretmiştim ama aslında o benim gerçek hayatımdı, daha iyisi olmayacaktı ve ben bunun farkında bile değildim.
Sayfa 184Kitabı okudu
·
18 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.