İşte tam böyle bir zamanda büyüyorduk, taşlar ellerimizi beklerdi.
Gerçek, artık kırılmasınlar diye susmayı, bırakmamızı gerektirecek kadar gerçekti. Bununla birlikte zaman o kadar kısalmıştı ki, geçmiş ve gelecek hakkında düşünemiyorduk. Yalnızca an vardı. Korkunç! Süratle kısalıyordu. Doğru geçirilmeyen her an büyük pişmanlıktı ve asla telafisi yoktu.
·
96 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.