Erkeksiz Kadınlar:İran edebiyatı, coğrafyasından ötürü genelde karanlıktır.Cok severim ama okurken hep yüreğim dağlanır. Bu kısacık eser ise masal tadında yazılmış, kadına dayatılan her şeye direnen,alegorik bir novella. Çok ağır şeyler var içinde ama bunu gerçeküstü bir şekilde anlattığı için insanın kalbine bıçaklar saplamıyor.
Toplum baskısı, toplumsal cinsiyet, kadına dayatılan olgular, özgürlük arayışı, tutucu ahlak anlayışı üzerine yazılsa da bireysel olarak da insanı kendiyle yüzleşmeye, hesaplamaya iten bir eser.
Toplumun ayrı kesimlerinden beş ayrı kadının kaderi bir evde kesişiyor, her biri bir dramın içinden çıkan kadınlar, Tahran yakınlardaki bir bahçeli evde birlikte yaşamaya başlıyor.Her biri ya ailesinden ya toplum baskısından ya kendine dayatılanlardan kaçan bu kadınlar yazgılarına yapışan etiketlerin bedellerinden sıyrılmaya çalışıyor.Masal ritmiyle yazıldığı için içlerindeki karanlık okurun da içini kaplamıyor. Kadınların acı dolu kaderi topluma hüküm süren baskının izdüşümü aslında. Yolda başlarına gelen felaketler de sistemin bir sonucu. Ama insanların felaketler ile büründüğü olağanüstü durum ve güçler düzenin zulmünü ilginç bir şekilde gözler önüne seriyor. Çok cesurca buldum yazarın kalemini, eserin yayımlanadığında yasaklanmasına şaşırmadım hiç.İran edebiyatının kasvetli koyuluğuna sıradışı bir renk getirmiş yazar, cümbüşlü bir anlatım. Çok severek okudum,zaten çok akıcı,hemen okunuyor .Görselde paylaştığım kitaplar İran edebiyatından çok sevdiklerim:Sadık Hidayet olmazsa olmaz,çok seviyorum; Albay, güçlü, etkileyici,çok karanlık, hâlâ zihnimde dönen çok satırı var, Payıma Düşen ise tüm zamanların "en"lerinden, önünde saygıyla eğiliyorum.
