... "insanların sorunlarıyla meşgul olarak içimizdeki boşluğu dolduruyoruz. Hayatımızdaki boşluğu. İnsanlar bizden bir şey istemediğinde, bize ihtiyaç duymadığında o bomboş hayatla yüzleşiyoruz. Ne kendimizi mutlu edebiliyoruz, ne o zamanımızı doldurabiliyoruz, ne de iyi hissedecek bir şey bulabiliyoruz. Ya kendimizi uykuya veriyoruz, ya yemek yemeye ya da herhangi bir bağımlılığa, belki de internete veya televizyona yöneliyoruz. Aslında biz insanlara çok fedakârlık falan yapmıyoruz. Bu bizim ikincil ihtiyacımız olan duygusal tatminimizi gideriyor, yetersizlik hissinizi tamamlıyor ve belki de asosyal veya yalnız tarafımızı bunlarla dolduruyoruz."
Sayfa 113Kitabı okudu
·
63 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.