Ben bu çağdan nefret ettim. Etimle, kemiğimle nefret ettim.
Buruşuk ve yırtık kâğıtlara öylesine çizilmiş eciş bücüş gül resimlerini elimize almış, çıkmışız meydan yerine. Yakaladığımız adama, "gel ve bu gülü kokla" diye sesleniyoruz. Seslenmiyor, bağırıyoruz. Şaşkınlık içinde bir elimizdeki kağıt parçalarına bir yüzümüze bakan insanlara, dünyada bir tek bizde olan bu muhteşem gül bahçesine neden iltifat etmiyorlar diye ses tonumuzu her defasında biraz daha yükselterek önce sitem sonra hakaretler ediyoruz. Görenler ikrâh getiriyor. Yüzünü çevirip geçen, yolunu değiştirip kaçan bizim yüzümüzden mahrum kalıyor. Kimi gül bahçesinin varlığından şüpheye düşüyor, kimi çiçekçilerden nefret ediyor, kimi de bahçıvanlara düşman oluyor.
61 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.