Bu kitabı okumayan varsa okusun, okuyanlar da başkasına okutsun. :) Tek kelimeyle harika bir kitap... Sürükleyici, akıcı, sizi içine çeken. Söke Anneleri kitap okuma grubunda Mart ayı okumaya karar verilmişti. Okuyup, bu toplantıda yorumlamak ve diğer kişilerin yorumunu dinlemek için okudum. Bu toplantıya ikinci kez katılışım olacaktı. Üzerinde uzun uzun konuşulacak bir kitap. Kitabın sonu beni ağlattı, Charlie'yi öyle görmek çok üzücüydü. "doğru" kelimesini "doru" şeklinde yazdığında kötü oldum. Ana karakterimiz Charlie ve kitap onun inceleme raporlarından (bi nevi günlük) oluşuyor. Kitap, Platon'un Devlet eserinden bir alıntıyla başlıyor. Charlie, bir fırında çalışıyor, 32 yaşında ama o 6 yaşındaki bir çocuk gibi. Arkadaşları tarafından alay ediliyor. Ne derlerse yapıyor. Mutlu, arkadaşları var. Charlie'nin istediği, annesinin bir zamanlar istediği gibi çok akıllı olabilmek. Bu sebeple Charlie'ye, Algernon isimli bir farenin üzerinde denenilen bir ameliyat uygulanıyor. Ameliyat sonrası Charlie çok hızlı bi değişim gösteriyor. Zekası artıyor. Az zekanın sorun olduğu gibi, fazla zeka da Charlie'nin hayatında bir çok soruna sebep olabiliyor. Eski hatıralarını, ailesiyle ve özellikle annesiyle olan bir çok anıyı hatırlamaya başlıyor. Artık Charlie bunlarla da baş etmek zorundadır. Bu süreçte Charlie fırından atılmaktadır. Fırındaki arkadaşları artık onu istememektedir. Arkadaşları artık yoktur. Charlie, kendini kitaplara verir. 20 dil öğrenir bu süreçte. Birçok makale okur. Öyle ki, kendisini ameliyat eden profesörlerin bilmediği şeyleri bile bilir hale gelir. Bi yandan eski Charlie hep onu izlemektedir. Onu görmeye başlar. Onunla konuşur. Aynı zamanda kendisinin ameliyattan önce de bir insan olduğunu vurgular çevresindeki kişilere. Ancak bu ameliyat sonrası Algernon'da bazı değişimler olmaktadır, bi şeyler yolunda gitmemektedir. Charlie'de de bu değişimlerin olması artık muhtemeldir. Ve olmaktadır da, bunun üzerine Charlie bir yazı yazar. Üniversitedeki ameliyatını yapan hocalara gönderir. Charlie'nin yapmak istediği bir şey de annesinin yanına gitmek olur. Annesiyle ve kız kardeşiyle karşı karşıya gelir. Gittiği son terapi seansında karanlıktan aydınlığa geçişi anlatmaktadır. Bunu, doğum anı olarak yorumlayanlar oldu. Bence karanlık olan, Charlie'nin eski haliydi. Aydınlanma ise Charlie'nin zekasının artması ve eski anılarına/yaşadıklarına dair bir farkındalık oluşturmasıydı. Karşı dairedeki komşusu Fay ile olan ilişkisi bir terapi süreci gibi olduğunu öne sürenler de vardı. Fay ile olan, iletişiminde bazı anılarını da hatırlamaktadır Charlie. Ve Alice, okumayı yazmayı öğreten öğretmeni. Alice, Charlie'nin hayatında sanki bir annesi gibi. Onu gerçekten sevmekte ama onunla herhangi bi şey yaşayamamakta. Charlie'nin kendisine öğretilen sanki cinselliğin kötü bi şey olduğu. Psikolojik durumuna da değinilmekte Charlie'nin. Duygusal olarak gelişimi zekası gibi değil. Ve anne sevgisi. Belki de bu ameliyatı annesinin sevgisini kazanabilmek için istemiştir Charlie. Sevgi... Evet, verilen bir başka mesaj kitapta: "Sevgi ve şefkat eli değmeyen zeka ve eğitim beş para etmez." Sanırım Charlie'nin istediği kabul edilmekti diğerleri tarafından. Arkadaşlarının olmasıydı. Annesinin sevgisini hissetmekti. Ve kitabın sonunda Charlie'miz kendi isteği ile bir zamanlar gitmesi planlanan Warren Bakım Evi'ne gider. Orada, sevgi ve şefkati de ziyaretinde görmüştür.

Algernon'a ÇiçeklerDaniel Keyes · Koridor Yayıncılık · 201514,9bin okunma

·

57 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Bilge