Bir kez sonsuza kadar ölüm hükmünü giyip, hayattayken ölümün sabitliğiyle mutlu olmayı kim istememiştir ki?
.
Sayfa 89 - YKYKitabı okudu
·
161 görüntüleme
Başkalarının tutumlarında ya da sözlerinde ya da hareketlerinde daha önce adlandıramadığınız bir şey keşfettiğiniz hiç olmadı mı?
Kendimizde eksik olan parıltıyı, akla sığmaz berraklığı, bizim asla sahip olamayacağımız kararlı eli ve kesin çizgiyi görmediniz mi onlarda, hani şu eskiden incelik denen şeyi?
Onların aşkın niteliklerinden, bulaşıcılıklarından, bizi ezip geçen doğal yayılımından ötürü ben de keşke onlar gibi olsaydım demediniz mi?
Öbürünün varlığını titizce kopyalama, onu kendisinden koparıp sahiplenme dürtüsünü, hatta gereksinimini duymadınız mı?
Hiç başkasının yerini almak için karşı konulmaz bir arzu uyanmadı mı içinizde?
Onun neşesine ya üzüntüsüne, direncine ya da iradesine karşı dayanılmaz bir imrenme duymadınız mı?
Berikinin kapıldığı kıskançlığa, onun kaderciliğine, kararlılığına, giydiği ölüm hükmüne?
Bir kez sonsuza kadar ölüm hükmünü giyip, hayattayken ölümün sabitliğiyle mutlu olmayı kim istememiştir ki?
Bir lanetlemeye hedef olmayı kim arzulamamıştır?
Kim kımıldamadan öylece durup ayak diremeyi özlememiştir?
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.