Tolstoy'un Anna Karenina'sı çok çeşitli insani duygulara ve zayıflıklara dair harika içgörüler içeriyor; bunların çoğu, romanın ilk kez 1878'de yayımlandığı zamanlardaki kadar bugün de geçerli. Bunlar arasında sadakatsizlik, paranoya, uyuşturucu ve alkol bağımlılığı, takıntılı arzular, aile hayatının baskıları, ikiyüzlülük, dini bağnazlık, duyarsızlık, bencillik ve kendini beğenmişlik yer alıyor; bunların hepsi son derece akılda kalıcı karakterlerden oluşan uzun bir listede kendini gösteriyor. Romanda birçok olay örgüsü var ama okuması son derece kolay. Anna ile Kont Vrosky arasındaki fırtınalı, yasadışı aşk, okumayı hüzünlendiriyor. Rusya'da ve 19. yüzyılda diğer birçok ülkede empoze edilen katı ahlaki kuralların sonucu olarak, trajik bir sonuçla ve Anna'nın dışlanması ve sosyal izolasyonu da dahil olmak üzere pek çok acıyla birlikte, en sonunda ikisini de tüketir. Ann Karenin'in yayınlanmasından on yedi yıl sonra aynı kod İngiltere'de Oscar Wilde'ı yok etti. Tolstoy bu tür yargılarda bulunmuyor ve insan davranışları ve mantıksızlıkları hakkındaki gözlemleri hem hassas hem de anlayışlıdır. Örneğin, Vronsky'nin annesi oğlunun kötü Anna tarafından yoldan çıkarıldığını iddia ediyor - onun şehvet ve tutkusunun bununla hiçbir ilgisi yok, kurs! Kitap bugün ilk kez yayınlansaydı, şüphesiz ırkçılıkla suçlanırdı. İki karakter - Katavasov ve Kosnyshev - Rus yazında bir açık hava yolculuğu sırasında tozdan karardığında, ilki şunu gözlemliyor: 'Ama ben bir zenci değilim! Yıkanırsam bir insan gibi görüneceğim!' Anna Karenin'in 1878'de tamamlanması da öyle. Aksi takdirde dünyanın en büyük romanı asla gün ışığına çıkmayabilirdi! Anna Karenina okunup tekrar okunacak bir roman, Başyapıt ise yetersiz bir ifade.

Anna KareninaLev Tolstoy · Türkiye İş Bankası Yayınları · 201939,2bin okunma

·

53 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

İrem