İhsan SAKA: Çağın vahşetinden mi bilemedim...? Bilgi, ömrü dolu tüketmekmiş, tüketemedim. Boşluğun yerçekimsiz zamanında kaldım başıma. Şimdi ben insanlığın insanlaşma sürecinde, eski çağlardan gelmiş bir mitolojik kalıntı gibi duruyorum orta yerde. Bilgeliğim mum misali dibini bile aydınlatmıyor. Cehaletim tepemde fiyaka satmakta. Ben o illeti gençliğimin mirası sanırdım... Islak, kederli bir gündü... Yapışkan bir havaydı dolduran ciğerlerimizi... İnsanlar, kuşlar, ağaçlar, çiçekler ve eşyalar korkunç bir yalnızlığın içine gömülmüşlerdi. Hiç kimsenin birbirinden haberi yoktu. Başka başka dünyalar yaratmıştık kendimize. Birlikte mutlu yaşayacağımız bir dünyada olduğumuzu bilmiyorduk. Kuş ağaçtan habersiz, ağaç buluttan. Ve biz insanlar yeryüzünün bütün güzelliklerine sırtımızı çevirmiş, kendi karanlık iç dünyamızın derinliklerine dalmıştık. Hiç sonu gelmeyecek çileli bir arayıştı yaşamımız. Neyi arıyorduk? Kimi arıyorduk? Bu kaybolmuşluğumuz daha ne kadar sürecekti? Bu susuzluğumuz, bu yıkılmışlığımız, bu kahrolmuşluğumuz? Baktığımız aynalardan kirli ellerimiz uzanıyordu yüzümüze. Umutsuzluğumuza bakan bir çift şaşkın gözbebeğiydi.

Çağın vahşetinden mi bilemedim...? Bilgi, ömrü dolu tüketmekmiş, tüketemedim. Boşluğun yerçekimsiz zamanında kaldım başıma. Şimdi ben insanlığın insanlaşma sürecinde, eski çağlardan gelmiş bir mitolojik kalıntı gibi duruyorum orta yerde. Bilgeliğim mum misali dibini bile aydınlatmıyor. Cehaletim tepemde fiyaka satmakta. Ben o illeti gençliğimin mirası sanırdım... Islak, kederli bir gündü... Yapışkan bir havaydı dolduran ciğerlerimizi... İnsanlar, kuşlar, ağaçlar, çiçekler ve eşyalar korkunç bir yalnızlığın içine gömülmüşlerdi. Hiç kimsenin birbirinden haberi yoktu. Başka başka dünyalar yaratmıştık kendimize. Birlikte mutlu yaşayacağımız bir dünyada olduğumuzu bilmiyorduk. Kuş ağaçtan habersiz, ağaç buluttan. Ve biz insanlar yeryüzünün bütün güzelliklerine sırtımızı çevirmiş, kendi karanlık iç dünyamızın derinliklerine dalmıştık. Hiç sonu gelmeyecek çileli bir arayıştı yaşamımız. Neyi arıyorduk? Kimi arıyorduk? Bu kaybolmuşluğumuz daha ne kadar sürecekti? Bu susuzluğumuz, bu yıkılmışlığımız, bu kahrolmuşluğumuz? Baktığımız aynalardan kirli ellerimiz uzanıyordu yüzümüze. Umutsuzluğumuza bakan bir çift şaşkın gözbebeğiydi.

43 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

İhsan SAKA