Sana teşekkür ederim anne! Beni ötelere
müştak yetiştirdiğin için 'Nur'u Muhammedi aşısını aşıladığın için... Bakış ufkumu, dünyanın bulutlarından koparıp Allah'ım sonsuz iklimlerine çevirdiğin için...
Hatırlıyor musun bilmem. Daha ben
mini mini iken, sabahlar namaza ısrarla kaldırırdın. Gözlerimden uyku tatlı tatlı akardı da, 'Anneciğim, biraz daha uyuyayım.' derdim. Sen ellerimi göğsüne götürür, Bak, yüreğim acıyor.' derdin. Hemen kalkar, abdestimi acele acele alır, namazımı kılar, kucağına oturur, 'Geçti mi anneciğim?' derdim. Beni öper, koklar 'Oh! Geçti yavrum.' der, bağrına basardın. Biraz daha büyüyünce yüreğinin acmasının sebebini sormuştum da 'Ben anneyim. Yavrumun Allah'ın rızasından mahrum kalacağını düşünmek yüreğime acı veriyor.' demiştin.
Şimdi çevremdeki 'Uyusun da büyüsün. Doktor, mühendis olsun.' diyen anneleri ve evlâtlarını görüyorum da yürek acısını daha iyi anlıyorum.
Sayfa 74
32 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.