"Eskizi beğendim," dedim.
"Niye?"
"Çünkü tıpkı sandalyeme benziyor."
"Tek sebebi bu mu?"
"İçinde bir şey barındırıyor," dedim.
"Ne?"
"Duygu."
"Anlatsana," dedi Dante.
"Hüzünlü. Hüzünlü ve yalnız."
"Senin gibi,"dedi.
Nasıl biri olduğumu görmesinden nefret ediyordum.
"Hep hüzünlü değilim," dedim.
"Biliyorum," dedi.
Sayfa 83 - Dex YayınlarıKitabı okudu
·
20 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.