Kadın her zaman, yavrularına analık eden kınalı keklik gibi toprağa çömelmiştir; benim gereksiz gezginliğim beni her zaman parlayan yollara yöneltmiş ve her zaman yıldız patikalarım beni ona, öylesine gereksinim duyduğum kollarına bir kez kenetlendiğimde yıldızları unuttuğum o sonsuz figüre, kadına, tek kadına döndürmüştür.