| Görünmüyor Cümlelerin Ardı |
Ezelden ebede uzanan bir hüznün
Bıraktığı hikayesiydi bu düşen payıma
Şehrin ilk ışıklarında, aksak ruhların ortasında
Akan son göz yaşlarımı bağışladım gökyüzüne
Bulutlar uğurlarken yasımı
Yalnızlığın simasına bürünen kalabalıklar içindeydim
Kelimelerle donatılmış ruhların dilinden
Çağın fiyakalı acıları harf harf dökülüyor
Ve kimseler görmüyordu cümlelerin ardını
Aynalarda bıraktığım tebessümler gücenirken Masumiyetimin hatrına yaşattığım
Gülüşlerimin kepenklerini indirdim
Söyle bana şimdi hangi yenilgi dile getirir mahcubiyetimi
Sayısız direnişler uyandırdım dünyamda
Cümle cümle işledim yaralarımı
Bir direniş baş kaldırdı yasıma
İçimde tükenmek bilmeyen nakaratların
Coşkusu vardı sana koşmak isteyen
Dilimin ucundan yüreğine işleyemediğim ne varsa Yazdım, koydum tüm yüklemleri avucuna
Saydım kaç hayal tufanı geçti kapımdan
Şimdi kepenkleri kaldıracak güç nerededir
Soldurdum gençliğimi tükenmez bir bekleyişin izinde Artık mevsim hazan, ömrüm ziyandır.
·
46 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.