Çadırın aralığından süzülen sabahın serinliği sıvazlayacak yüzünü -günün ilk jesti. Gecenin ayazı sırtında, dönüyorsun yorgana sarılı, bilmem kaçıncı kez. Dışarıda ayazla serinliğin arbedesi. Mahmursun, gidiyorsun uykuyla uyanıklık arasında: kopuşun ilk çıtırtıları. Yorganın altındasın; kendi nefesin kulaklarında. Dışarıda uğultu, dışarıda rüzgâr. Gidip geliyorsun. Yorgan seni bırakmıyor, dışarıda münakaşa: yeni günle gece artıkları arasında. Günün ilk ışıkları süpürüyor karanlıktan artakalanları ve loşlukları bir bir boğuyor. Münakaşa sonlanıyor bu fasıl da.
Sayfa 72Kitabı okudu
··
280 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.