Kızıl... Doktorun geçenlerde çocuk hastalıklarıyla ve kı zılla ilgili söylediklerini odada birinin yüksek sesle tekrar ladığını duyar gibi oldu ansızın: "Çocuklar bu hastalıkları yeniyor, yetişkinler ise onlara yeniliyor. " Kızıl... Ölüm... Beyninin içinde her şey iç içe geçti. Kı zıl - çocuk hastalığı! Bir yetişkin olarak daima çocuklara ve çocukluğa ait şeylerden dolayı acı çekmiş olması bütün yaşamının simgesi değil miydi? Ve yetişkinler bunları ço cuklara nazaran çok daha şiddetli geçiriyorlardı: Her şeyi bir anda nasıl müthiş bir şekilde anlıyordu! Ama ölmek - içinde pek çok şey buna başkaldırıyordu. Üç hafta önce kimsenin onu dinlemediği, onunla konuş madığı günlerde nasıl gönüllü giderdi, sahneden sessizce ve dikkat çekmeden nasıl seve seve inerdi! Ama şimdi? Yaşam onunla neden böyle oynuyordu? Vedayı zorlaştırmak için mi ona son saatinde cazip bir şey sunmuştu? Neden tam da şimdiydi? İnsanlarla yeniden bağ kurduğu, kimilerinin acı çekeceği, belki de ondan çok acı çekeceği bir zamanda, neden ?

KızılStefan Zweig · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202229,3bin okunma

·

61 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

ligarba