Kanserdik;
Ölüm her gün
Bir sinsi yılan gibi dolaşıyordu derilerimizde.
Uydurma davalarla kapattılar hücrelere.
Hastaydık. Yurt dışına gitseydik kurtulurduk belki.
Bir buçuk yaşındaki kızlarımızı
Öksüz bırakmazdık.
Önce, kolumuzu, omuz başından keserek, yurtseverlik borcumuzun diyeti olarak fırlattık attık önlerine.
Sonra da otuz iki yaşında
Bırakıp gittik bu dünyayı, ecelsiz.
Öldürüldük Ey Halkım
Unutma Bizi
Bu kısımda Harun Karadeniz'den bahsedilmektedir.Kitabı okudu
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.