Murakami Avrupa'nın en çok okunan yazarlarından biri. Bizim yayınevlerine de Avrupa vesilesi ile girdiğini düşünüyorum çünkü Türk okurunun alışılagelmiş roman tadı bu tür kitaplarda pek olmuyor maalesef. Orhan Pamuk'un üslubunu bile tam olarak benimseyebilmiş değiliz halen daha. Dediğim gibi alışılagelmiş roman tadından uzak ve tasvire yer vermeyen sade bir üslup benimsenmiş kitapta ancak kitap bence bu sebeplerden dolayı akıcı hale de gelmiş. Kitabı okurken sıkıldığım yerler çok oldu bunun dışında bizim edebiyat kültürümüze uymayan cinsel içerik kitapta aşırı derecede fazla olduğu için edebiyat tadını kitaptan almakta zorlandım. Kitap, "The Beatles'ın Norwegian wood" şarkısının Vatanabe'yi yıllar önce üniversite zamanlarına götürmesi ile başlıyor ki bu üniversite süreci Murakami'nin üniversite zamanlarından izler de taşıyor. Okurken dikkatimi en çok çeken şey Vatanabe'nin arkadaşlarının ve yan karakterlerin bir bir intihar etmesi oldu. Bu kadar intihar vakası kurguda abartı olarak geldi bana ancak sonradan araştırınca Japonya'da gençler arasında intiharın çok yaygın olduğunu hatta intiharın bir kültür olduğunu gördüm ve çok şaşırdım. Kitapta 60'lı yıllara ait bir çok jazz müzik ismi geçiyor, her bir müziği kitabı okurken denk geldiğim yerlerde fon olarak kullanmak güzel bi okuma deneyimi sunsa da çoğu müziği beğenmedim. Bu kadar olumsuz yorum arkasından bu kitaba neden bir inceleme yazdığım sorusuna gelirsem eğer, karakterlerin psikolojik tasvirlerini çok beğendim ve kendimle bir miktar özdeşleştirdiğim psikolojik tasvirler oldu yani kitabı okurken bazı noktalarda kendimi buldum ve bana çok şey kattı.

İmkansızın ŞarkısıHaruki Murakami · Doğan Kitap · 201510,6bin okunma

·

50 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Kerim Aykan