2 farklı kitaptan oluşuyor aslında.
Alperen Manisalıgil’in yazdığı kısım çok tanıdıktı belki ondan okurken sıkıldım biraz.tekrara düştüğünü düşünüyorum
Ama Kemal Sayar’ın yazdığı kısım harikaydı. Asla tekrara düşmüyor. O kadar güzel ve farklı açılardan ele alıyor ki merhameti hayran kalmamak elde değil. Modern insanların ölümlü yüzleşememesinde bahsediyor. Başkalarının günahları bizi aziz kılmaz diyor Kemal Sayar. Ben kime boyun eğiyorum sorunusu insan kendisine sormalı diyor.
Teknolojiyi doğru kullanamadığıma değiniyor. İnsanların teknoloji konusunda çok acımasız olduğuna değiniyor. Aristo incelenmeyen hayat yaşanmaya değmez. Diyor. Ama biz kaydedilmeyen hayat yaşanmaya değmez der gibiyiz.
Televizyonları baş köşede oluşundan bahsediyor.
Televizyon sesini duyan çocuklar anne- baba seslerini duyamazmış…
Bazı tiyolar veriyor….
Çocuklarımıza merhamet etmemizi istiyor ve onlara eski oyunlarımızı öğretmemizi tavsiye ediyor. Piknik yapmalı, maç oynamalı…
Yeryüzüne merhamet etmemiz gere