Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.35
Gönderi
"Bu kitap zihinsel hastalığı olan ve kendinde yardım alacak gücü bulanlara adanmıştır."
psikiyatrist yazar Gary Small hastaların anılarını koruma konusunda yardımcı olurken, birçoğunun da unutmak istediği anıları olduğunu ve bu anıların ardında çözümlenmemiş psikolojik sorunlar, kişinin gerçeklikten kaçmasına neden olan aşılamamış engeller yattığından söz ediyor. Her vakada bir karakterde bi özelliğinden mesela kendimi bulduğumu fark ettim aslında okuyorum psikiyatristle beraber şu anın ve geçmişin derinlerine iniyorum aslolan çoğu şeyler zaten geçmişte geçmişimizde yatıyor her vakada böyle ayrı bi heyecan yaşadım acaba ne olacak? ne çıkacak? geçmişinden neler gizliyor? duygularını nasıl saklamaya çalışıyor? gibi. Gerçek hikayeler kurgudan çok daha tuhaftır cidden de öyle. Hastaların düşünceleri duyguları hatta böyle hani akılalmaz gibi şaşırdım bazen bi hasta elini kestirmek için uğraşıyordu resmen doktorlara ve doktora sanki elim vücudumun bir parçası olmamalıymış gibi sanki vücuduma ait değilmiş gibi demişti. Bazen hislerimiz hakkında yanılabiliceğimizi dinlemiştim bir psikologdan zihnimize o kadar kötü çağrışım yaptırıyoruz ki sanki gerçekten öyle olacakmış gibi oluyor ama aslında olmuyor kendimizi öyle şartlandırmışız sanki. Kitaptan bir bölüm geldi aklıma hemen bir kadın bebeği olmasını o kadar istiyor ki görsek sanırız ki gebe öyle gözüküyor psikolojide histerik gebelik diye bir şey varmış. Ve histerik gebelikte gerçekten gebeliğin tüm tipik belirtileri ortaya çıkabilirmiş. Böyle yeni bilgiler öğrenmek o kadar güzelki ve daha da merak uyandırıyor. Hemde o an hastanın yaşadığı üzüntü hayal kırıklığı, güvensizlikleri o kadar derinden ki sizde yaşıyorsunuz bir nevi. Ve dediğim gibi her hastanın kötü bir yanı aslında sizde olan şeyler kendinize illa ki bi yer buluyorsunuz rahatlıyorsunuz. Böyle onlar geçmişini anlatırken sizde kendi geçmişinizin derinlerine inip eksikliklerinizi, yaralarınızı, sizde açılan yaraların sizi nasıl öfkeye ittiğini ya da başka bir psikoljik rahatsızlığa neden olduğunu anlıyorsunuz. Hasta tedavi olurken sizde kendinizi değerlendiriyorsunuz. Bazı anlarda, bazı cümlelerde o eksikliklerimizi, hayal kırıklıklarımızı gözümüzün önüne getirmekten ayrı o geçmişteki anı hatırlayıp o an hasta nasıl hissettiğini anlatırken sizde tam olarak nasıl hissetiğinizi hatırlıyorsunuz. Alıntı yazmıştım baya.
Bazen bazı zamanlar kendimi herkesten soyutladığım, kendi kabuğuma çekilme ihtiyacı hissettiğim zamanlar oluyor böyle durumlarda sanki ayrıştırılmışım gibi hissediyorum ve anlarsınız belki çok garip kötü hissettiriyor sanki herkes aynı, herkes aynı şeyi düşünüyor senin doğrun düşüncelerin onların umurunda değil sen onların düşündüklerini düşünmediğin için yobaz anlayışsız, eski kafalı ne kadar garipsin sen hep takıntılısın zaten boş takıntıların ve en saçması bence çok alıngan, kırılgan oluyorsun. Anlaşılıyorum demiyorum çünkü anlaşılmak için anlamaya çabalamaları gerekir. Ve hiçkimse o uğraşa girmiyor hayatımızda sadece bizi anlamaya çalışan bizim onlara verdiğimiz değeri bize yansıtan kısacası bizi hayatında isteyen kişiler dışındakilerden uzaklaşmak en doğrusu artık bence evet çevrenizde kimse kalmaz belki ama kaliteli bir yalnızlığınız olur insanları tanıdıkça yalnızlaşıyorum sanki. Bir yandan da özgün kalabilmek çok ayrı bir şey şey bence özellikle bu çağda neyse.
Ve yazarın eşiyle olan uyumu o kadar güzel ki hayran kaldım resmen mutlu bir aileniz varsa tamamdır zaten gerisi hallolur bi alıntı paylaşmıştım hatta ne kadar zengin olursan ol sevgi mutluluk parayla alınamıyor gibi cidden yazarın eşine her şeyi sorması akıl danışması ve eşinin ona tavsiyeler vermesi eşini dikkate aldığını, değer verdiğini görmek çok güzel." İnsanın sürekli kusursuz bir ilgi göstermesi elbette ki mümkün değildi. Gigi beni seviyor ve hayatıyla ilgileniyordu ama o anda dikkatini başka bir şeye odaklamıştı." diyişi gibi
Çeşit çeşit insan var bazısı narsistken bencilken bazısı pisikotik bir hastalık, depresyon veya birtakım kişisel sorunlar yüzünden diğer insanlara yaklaşamaz. Öyle..
Son olarak gerçekten iyi ki okuduğum bir kitap hayatta bilmediğimiz çok şey var ve bazen bir kitaptan bi şeyler öğrenmek o kadar güzel şeyler anlamlar katıyor ki. En mutlu olduğunuz anları, en huzurlu hissettiğiniz zamanları, kırıldığınız, öfkelendiğiniz, güveninizin kalmadığı zamanları hatırlamak bazen iyiyken bazen de unutmak isteyeceğimiz anlar oluyor.En sevdikleri tarafından gereksiz eleştirilmek dahi çok yoruyor insanı ve özellikle o eleştirdiği yetersizlikler bizde kendileri tarafından yetersizlik oluşturması en kötüsü aslında onlar yüzünden oluyor ama onlar sadece eleştirmek için konuşuyor işte. Zamanında konuşmana izin vermezler söz hakkı vermezler susturulursun, konuşmaktan vazgeçersin zamanla sonra da adın özgüvensiz çekingen olur. Zaten anlamaya çalışmayacaklar diye ifade bile edemezsin kendini çünkü kendin dışında kimseye anlatmamışsındır zaten seni, kendini. Korktuğumuz, sevdiklerimizde olmasını istemediğimiz özellikler illaki bizde de oluyormuş onlardan bi şeyler taşırmışız illaki. Bazen o özelliğin bende bi benzerini görünce diyorum ki bende mi öyleyim diyorum sonra bakıyorum ki aslında alakasız gibi umarım onlar kadar değilizdir en azından. Kendime değer vermeyi bencillik yapıyormuşum gibi hissediyorum öylelikle. Yaptıkları her şeyi ufağından büyüğüne başımıza kalktıkları için sanki biz onu hak edecek hiçbir şey yapmamışız gibi. Herhangi bir iyilik ufacık bir jest gördüğünde hep her şeyde teşekkür etme ve illaki karşılık vermek zorunda hissetmek.Bir uzaklık ayrılık yaşandığında sorunu hemen kendinde arama acaba şöyle mi davransaydım ağır mı tepki verdim arasam mı gibi hallere girmek. Kendimize değer vermekten bile mahrum bırakılıyoruz bazen. Dünya hassas kalpler için cehennemdir sözü geldi aklıma..Okuduğumda bazı yaşanmışlıklarda bazı cümlelerde kendimi bulmak çok güzel hissettirdi. "Eskisi kadar yalnız hissetmiyorum kendimi annem hayatımda ilk defa beni gerçekten görüyor sanki." gibi Birileri tarafından görülmek anlaşılmak..
onlar tedavi olurken aslında biz okurlarda kendimizi iyileştirmek için bi destek bulduk.
·
115 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.