Unutmak, hatırlamamak değildir.
Yavaş yavaş unutmaya başladım geçen gece seni.
Gözlerin yavru ceylan bakışları kadar güzel değildi artık.
Saçlarının rengini, boyunu, yüzündeki gamzeni, omzundaki çukuru, ellerinin üzerinde maziden kalma o eski yarayı hâlâ hatırlıyorum. Ama bir bütün olarak yoksun. Seni içimde öldürdüm ve göğüs kafesimin tam ortasına gömdüm.
Şimdi değil, ama bir gün hatırlayacaksın.
Yaşarken ölmek can yakıcıdır.
Öğreneceksin.
Sayfa 37Kitabı okudu
·
1 artı 1'leme
·27 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.