Duyuların kutsallaştırılması çok zaman, hem de çok haklı olarak kınanmış, kötülenmiştir. İnsanoğlu, kendinden daha güçlü biri görünen (ve kendinden daha aşağı düzeydeki yaşam türleriyle paylaştığının bilincinde olduğu) tutku ve duyulara karşı doğal bir ürkü güdüsü besleyegelmiştir. Oysa Dorian Gray'e öyle geliyordu ki, duyuların gerçek doğası hiçbir zaman anlaşılmamıştı. Duyular yabanıl ve hayvansı kalmak zorunda bırakılmışlardır, çünkü dünya onları aç bırakarak ezmek ya da acı çektirerek öldürmek emeli gütmüştür. Oysa onların baskın özelliği güzellik konusunda incelikli bir sezgi olan yeni bir tinselliğin öğeleri haline gelmeleri gerekirdi.