İtalyan yazar Natalia Ginzburg’un “mutsuzluğumu hafifletmek için yazdım” dediği İşte Böyle Oldu adlı eseri, ben de bir okur olarak “mutsuzluğumu hafifletmek için okudum.” Bu kitap, kendisiyle tanıştığım ilk eseridir. İncelikli üslubuyla beni kendine bağladı diyebilirim. Bu sebeple diğer eserlerine de mutlaka göz atacağım. Eser, “Alnının ortasına ateş ettim.” ifadesiyle başlar. Kitabın başında okuru sarsan bu gerçekliğin altında yatan süreç ise kitap boyunca aktarılır. Anlatıcımız, isimsiz bir kadındır ve onu cinayete sürükleyen olaylar bütününü anlatır. Kendinden yaşça büyük bir adama aşık olur ve evlenirler. Ancak bu, sanılanın aksine bir aşk evliliği değildir. Anlatıcımız, kocasının yani Alfredo’nun başka bir kadına olan aşkının gölgesinde yaşar. Ona kalan sadece aşk kırıntılarıdır. Bu nedenle kitap boyunca feminen bir anlatımla trajik bir evliliğin hikayesini keşfederiz. Cinayetin gerekçesini öğrenmeye çalışırken anlatımdaki sadelik hali, anlatıcımızın dürüstlüğünü de gözler önüne serer. Böylece yazar, onun psikolojik olarak debelendiğini ve karmakarışık bir halde olduğunu satırlar aracılığıyla bizlere aksettirir. Kadın, sanki bir başkasının hikayesinde kapana sıkılmıştır. Ki bu gerçektir de. Alberto’nun hikayesinde istenmeyen üçüncü kişidir. Varlığı; anlamsızdır, sadece bir boşluğu kapatmak içindir. Hikayenin bir kadının gözünden evliliğin gerçeklerini bu denli sarsıcı bir şekilde ele alması, uzun zaman sonra beni “okuma tembelliği (reading slump)” halinden çekip çıkardı diyebilirim. Bir oturuşta bitirdim ve etkisinden de uzun süre çıkamadım. Ancak bugün kalemi elime alıp bir şeyler karalayabildim.

İşte Böyle OlduNatalia Ginzburg · Can Yayınları · 2022822 okunma

·

20 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Sema