Aramızdaki en kısa mesafe – birbirimizin yüzünde - buğulu gözlerle gidemediklerimizi arıyoruz: melodisi tanıdık o şarkının adını. Geçmişten bir iz, geçmişten ortak bir eksiklik diliyoruz, tanıdık bir azap. Kendimizi görür gibi olup tekrar kaybediyoruz yüzlerimizde ve bu bilinmezlik bizi tahrik ediyor. Bilinmezlik bizi yüceltiyor.
Anason kokuyor. Gündüzsefası kokuyor. Sonra tuzlu su kokuyor ve hemen ayaklarımıza bakıyoruz istemeden, ıslak kum arıyoruz. Ellerimizde plastik kova ve küreklerle ayaklarımızın kuruluğuna üzülüyoruz bir süre, sonra ayaklarımız bizi ele veriyor, korkularımızı, utançlarımızı ele veriyor, tekrar kaldırıyoruz kafamızı.
Doğan Güneş Bizi Yakar
Alper Cidan
Sis dergi Ocak 24
·
81 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.