Şimdiyse lhsan'ın yanına gidememenin bunlardan hiçbiri ne benzemediğini anlıyordu. "Olamaz" diye gözlerini yumdu.
"Beni ıhsan'dan niçin ayırsınlar?" Arabanın sarsıntısıyla, sanki uykudan uyandi. "Evet, çavuş yanılıyor!" Zorla güıümsecli. "Ben de çocuk gibi." Solukları gittikçe rahatlıyor, yüreğine çöken umutsuzluk bir ucundan sıyrılıyordu. "çoğu zaman, kuşkuları mıza dOğru yaşıyoruz. Korkularımın çoğu, kuruntularımızdan geliyor. Yaşamanın temposunu hızlandırmaya çabalamasak saç ma korkularımızın çoğundan kurtuluruz!"
·
19 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.