Füruğ, kendisini ve şiirini anlamadığı için sitem dolu mektuplar bıraktığı kocası perviz’e gönderdiği bir mektubunda, “…yaşamın gülünç alışkanlıklarına bağımlı olmak ve duvarlara boyun eğmek doğaya aykırıdır…” diyerek kadınların görevi sayılan adanmışlıkları, sorumlulukları, evlere kapatan duvarları, bakamadıkları pencereleri eleştiriyordu. çünkü füruğ, bunların, kadınları çürüttüğünü düşünüyordu ve en çok da bundan korkuyordu:
“…su gibi çukurunda kuruyabilir insan…”