O sıralar Balzac okuyordum, katil Vautrin ile Lucien de Rubempre arasındaki tüyler ürpertici konuşmayı hâlâ anımsıyorum; Vautrin, Lucien'e toplumun gözle görülmez yasalarını göstererek onu intihar güdüsünden kurtarır; zavallı Lucien'i, bir zamanlar benim de çok iyi bildiğim öfke ve tutku karışımı garip bir duygudan yola çıkan şairi, isterse bu yasaları kendi yararına işletebileceğine inandırarak. Gerçek kötücüllüğün dayanılmaz albenisiyle "Artık yasalar falan yok," diye fısıldar Lucien'in kulağına, "yalnızca görenekler geçerli: birtakım kalıplar."
Sayfa 53 - Yapı Kredi Yayınları, Çeviren: Tomris Uyar, Kitabın Özgün Adı: The Last Testament of Oscar WildeKitabı okudu
·
17 artı 1'leme
·149 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.