Enver Paşa'nın çocuklara karşı büyük bir zaafı vardı. Küçücük bebekle saatlerce oynar,onunla meşgul olmaktan zevk alırdı. Hele Mahpeyker'e karşı çılgınca bir sevgisi vardı. Belki de ilk çocuğumuz olduğu için onu daha çok sevdiğini sanırdım. Enver Paşa, dünyada hiçbir şeyden korkmayan,korku kelimesinin ifade ettiği manayı dâhi bilmeyen bir askerdi. Yalnız minimini yavrumuz ağlamaya başlayınca,onun sesinden ürker ona bir şey oldu diye korkar, üzülürdü. Minimini çocuğu otomobille gezmeye götürürdü.