... belki hastalıkların bile ruhu vardır. Bunca katılığına rağmen insanın bir ruha sahip olduğuna inanıyoruz nasılsa. Önünden geçtiğim şu kafedeki insanlar mesela. Dünyada olup bitenlerden haberleri yokmuş gibi yaşıyorlar. Onca acıyı, açlığı, zulmü yaşayanlarla aynı dünyanın sakini değilmişiz gibi. Aynı vücudun azaları zannederdim tüm insanlığı. Çocuklar da ilk tuvalet deneyimlerinde kendilerinden çıkan şeyin vücutlarının bir parçası olduğunu zannedip ağlarlarmış. Benim gözyaşım kuruyalı çok oldu.