Resimli kitaplarda göç hikâyeleri çok ilgini çekerdi Can, üstüne çok konuşurduk. Bu kitabı okurken aklıma o sohbetler, soruların geldi. Zorunlu göç geçmişi olan bir ailenin ortanca oğlu Sebestian, evlatlık olan abisine ithafen bu kitabı yazıyor. Evlatlık olma, kökenler, kimlik, aidiyet kitabın ana konuları, abisini anlatmak istiyor bize öncelikle Sebestian ama elbette aileyi ondan sıyırıp anlatmak mümkün değil, aileye dair, ailenin cunta dönemi yaşadıklarına dair hafızasında canlı olanları anlatıyor. Hafıza da kitabın en önemli izleği. Neyi nasıl hatırlıyoruz, nasıl hatırlamak istiyoruz, geçmiş her hatırlamada yeniden mi yazılıyor yoksa biz yaş aldıkça bakıp gördüğümüz noktalar mı değişiyor. Hafızanın yanılgısında bile saklı olan nedenler… Özkurmaca olunca ( ki bu kitap da bir özkurmaca) hafızanın rolü elbette yadsınamaz ve yazarın tepsisi bu anlamda oldukça leziz, hüzünlü bir yandan evet ama acıklı değil. Direniş neresinde peki, neden direniş diye sorarken bulabilirsin kendini. Karşı gelme, karşı durma direnişi değil kitaptaki direniş, kendini bırakamama, izin vermeme, olumlu ya da eylemli olana direnen bir direniş daha çok. Direnişi ters köşe bir yerden ince ince hissettiriyor, bundan epeyce hoşlandım. Ana konuyu es geçmek istemiyorum ve kitaba iştahını yüksektecek bir alıntı bırakıyorum; “Kardeşim evlatlık ama ben kardeşimin evlatlık olduğunu söyleyemem ve söylemek de istemiyorum. Böyle söylersem uzun zamandır susturmaya özen gösterdiğim bu cümleyi telaffuz edersem, kardeşimi kategorik bir duruma, tek bir temel niteliğe indirgemiş olurum: Kardeşim bir şey ve bu bir şey bir çok insanın onda görmeye çalıştığı şey; bu bir şey kendimize rağmen, onun özelliklerinde, hareketlerinde, davranışlarında görmeye çalışmakta ısrar ettiğimiz işaretler bütünü”

DirenişJulián Fuks · Timaş Yayınları · 202388 okunma

·

20 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

sebnem ekici