Kendi rolümüzü çok abartırız. Genellikle bu seviyede "Tanrı'yı oynamak" tuzağına düşeriz. Sanki bizim herkese yetmemiz, çevremizdeki her insan için yardımcı olabilmemiz gerekirmişcesine davranırız. Genellikle de sonuç tükenmişlik veya yaptıklarımızın karşılığını görmemekten ötürü duyulan öfkedir.