Bir keresinde, Gregor'un dönüşümü üzerinden bir ay geçmiş olmalıydı ve kız kardeşi için Gregor'un görüntüsü artık şaşılacak özel bir durum değildi, odanın kapısını her zamankinden daha erken açtı ve Gregor'u hareketsiz, korkutucu bir şekilde dimdik pencereden dışarıya bakarken buldu. Odaya girmemiş olması Gregor için beklenmedik bir olay değildi; çünkü Gregor durduğu yer itibariyle onun hemen pencereyi açmasını engelliyordu; ancak kız kardeşi sadece odaya girmemekle kalmadı hemen geri çekilip kapıyı arkasından çarptı; yabancı biri manzarayı görse Gregor'un pusuya yatıp onu ısırmak istediğini düşünebilirdi. Tabi Gregor doğal olarak hemen kanepenin altına saklandı; ama kız kardeşinin tekrar geri dönmesi için öğleye kadar beklemesi gerekecekti ve kız kardeşi döndüğünde her zamankinden daha tedirgindi. Gregor kız kardeşinin bu tutumundan, görüntüsünün onun için hala dayanılmaz olduğunu ve bunun da böyle devam edeceğini, gövdesinin kanepenin altından taşan küçük bir bölümünün görüntüsünden bile kaçmamak için büyük çaba harcaması gerektiğini anladı. Onu bu görüntüsünden de kurtarmak için günün birinde sırtında -bunu başarmak için dört saat uğraşmıştı- keten çarşafı kanepeye taşıdı ve üzerini kendini tamamen gizleyecek şekilde kapattı, kız kardeşi eğilse dahi onu göremeyecekti artık. Bu çarşafı gereksiz görseydi onu kaldırabilirdi elbette; çünkü kendini bu kadar kapatarak gizlemenin Gregor'un keyfince olmadığı apaçık belliydi; ama kız kardeşi çarşafı öylece bıraktı ve hatta Gregor, kız kardeşinin bu yeni düzenlemeyi nasıl bulduğunu görmek için bir keresinde çarşafı kafasıyla dikkatlice araladığında onun teşekkür eden bir bakışını bile yakaladığına inandı.
Sayfa 39Kitabı okudu
·
52 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.