Ellerimi karnımın üzerinde birleştirip başımı koltuğa yasladım ve uyuyamayacağımı bilmeme rağmen gözlerimi kapattım.
“Hey, Rhodes?” Fısıltılı sesini duyduğumda ne kadar zaman geçtiğinden emin değildim.
Gözlerimi açmadan cevap verdim. “Hımm?”
“Bu karmaşanın içinde olduğumuz için üzgünüm.”
İç çektim. “Ben de öyle.”
Neden yaptığımı bilmesem de uzanıp elimi onunkinin üzerine koydum. Ryan elini geri çekmek yerine parmaklarını birleştirdiğinde yüzüğünü okşamaya başladım.
Ve böylece, hayatımda ilk kez eve dönüş uçuşumda uyudum.
Sayfa 87Kitabı okudu
·
34 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.