Bazen kendimize bile yeterince söz geçiremediğimiz halde çocuklarımızdan yüzde yüz iyi olmalarını bekliyor, üstelik bunu da çok yanlış bir üslupla ifade ediyoruz. Rehberlik yaptığımızı zannederek çocuğumuza yapması gerekenleri duygularına hitap etmeden sık sık dikte ediyoruz. Çok kere bu tekrarları yaptığımız halde bir arpa boyu yol gidemediğimizi gördüğümüzde bu defa onun kişiliğini aşağılamaya hak kazandığımızı sanıp, "Sen hep böylesin, her şeyi ben hatırlatıyorum, aklın bir karış havada!" veryansınına başlıyoruz.
Sayfa 162 - Timaş YayınlarıKitabı okuyor
·
25 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.