Oğuz Dinç // Gün İzleri
“Hayatta herkes,bilerek, bilmeyerek rolünü oynuyor.”
#kitaptanalıntı
Kitapta sayfa 54’teki bu alıntı kitabın özeti gibiydi aslında. Hepimize roller çiziliyordu. Ve biz, sadece oynuyorduk. Hangi kitaptan mı bahsediyorum? Oğuz Dinç’in yazmış olduğu “Gün İzleri” adlı ; içerisinde kısa kısa , toplamda otuz bir hikaye barındıran öykü kitabından bahsediyorum. Öykü kitabı dedim ama öyküler, bazen “an”lardan bazen de anılardan alınmış parçalar gibiydi. Yazarın kalemiyle ilk kez tanışmama rağmen ; samimi üslubu sayesinde, hikayelerdeki o sıcaklığı hissettim. Bu arada yazarımız , yazdığı öykülerle ABD’de derece almış.
Hikayelerin hepsini anlatmak mümkün değil elbette. Kitabın içerisinde “Nasıl hikayeler var?” diye soracak olursanız eğer ; senden , benden kısaca bizden hikayeler var, derim. Hayatın kendisinden hikayeler olunca , tadı da tıpkı hayat gibi… Hani tiyatro işaretinde bir yanı gülerken bir yanı ağlayan bir yüz vardır ya… İşte bu hikayeler de bir yandan içimizi burkarken ,küçük bir an sonra yüzümüzü güldürüyor. Bazı hikayeler o kadar tanıdık ki… Bu tanıdık hikayelerdeki küçük ama önemli detayları farketmemiş olmanıza şaşırıp kalıyorsunuz.
Egeli olduğumdan mıdır , bilmiyorum ama ben en çok “Cunda Fatihi” hikayesini sevdim. Hikayeyi okudukça güzel Ege’min kokusu burnuma buram buram geldi. Bir de en sondaki hikaye masal tadındaydı. Söğüt koyunun en güzel masalıymış gerçekten de “ Küçük Aşık Balık “ öyküsü. Diğer hikayeleri, kitabı okuyacak olanlara bırakırken, yorumumu kitaptan bir alıntı ile bitirmek istiyorum.
“Kronik ihtiyat bizi koruyor, ama bedelini sönen heyecanlarımızla ödüyoruz. Kronik ihtiyatın son aşamasında ihtiyarlığa geçiyoruz.” “kitaptanalıntı.
Gün İzleri 
Oğuz Dinç
·
40 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.