Kahpe kader sen bana ne zaman güleceksin?
İlkbahar geçti, yaz ve güz de öyle, ama Selma'ya olan aşkım, bir çeşit sükûnetle icra edilen bir ibadete, öksüz bir çocuğun cennetteki annesine karşı duygularına dönene kadar giderek arttı. Hasretim kendinden başka gözü hiçbir şeyi görmeyen kör bir kedere, gözlerimden yaş döktüren tutku, yüreğimden kanımı çeken bir şaşkınlığa dönüştü, aşk iniltilerim Selma ve kocası için mutluluk, babası için huzur duası haline geldi...
Dualarım ve ümitlerim boş yereydi; çünkü Selma'nın kederi ancak ölümün iyileştireceği amansız bir iç hastalığıydı.
Sayfa 113 - Olympia yayınlarıKitabı okudu
·
104 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.