"Şimdi bu kulağa garip gelebilir ama Beethoven ve Mozart gibi adamlar benim uykumu getiriyor."
Az sonra ona söylemek istediğim şeyi anlayacak mi merak ediyordum. Benim bir tür kaçık olduğumu düşünmesini iste miyordum. Ama ne fark eder!
"Garip değil," diye yazdım. Sonra devam ettim, "Müziği duyduğumda renklerini görüyorum."
One öyle hızlı eğildi ki neredeyse düşecekti. "Hadi canim!
Sen de mi? Bunu aileme anlatmaya calistım ama alamadılar."
Yok artik. Simdiye dek bunu gerçekten anlayan biriyle ta nışmamıştım! Ve şimdi kampta hem rehberim hem de bir arkadaşım aynı şeyi yapabiliyordu!
Bu yüzden riski göze alıp anlatmaya devam ettim. "Caz bana kahverengi ve güneş yanığı gibi görünüyor, ıslak toprak gibi kokuyor," diye yazdim dikkatle. Evet, şimdi deli olduğumu düşünecekti
Onun yerine bağırdı,” Beethoven da mavi”