Geçen yine kitaplığımla bakışırken "Kambur"la göz göze geldik. "Ben bu kitabı ne zaman aldım?'' dedim kendi kendime. Elime aldım. Baktım altta Osmangazi Belediyesi yazıyor. Aaa hatırladım, geçen sene ramazan ayında Bursa'ya gittiğimde -sanırım- bir müzeden satın almıştım. Atıştırmalık ve dinlenme okumaları için. Hatta yeni yetme bir yazardır diye düşünmüştüm. Hiç de öyle değilmiş. Neyse bi bakayım dedim. Bi baktım 50. sayfadayım. Bi sardı bi sardı ki sormayın gitsin. Kitaba geçmeden önce kitabın fiziksel yapısıyla ilgili birkaç şey söylemek istiyorum. Kitap kapağı kesinlikle değiştirilmeli. Fotoğraf güzel ama daha renkli, o sokağı daha net gösterecek şekilde olmalıydı. Ya da evin salonunun ortasında duran bir tabut fotoğrafı da olabilirdi. Bu kitabın okunma sayısını kesinlikle artıracaktır. Çünkü maalesef bu toplumda bu gidiyor. Kitabın arkasında yazarın fotoğrafı da eklenebilirdi. Çünkü ben yazarı görmeyi seviyorum. Bir de kitabın 3 yerinde çok küçük yazım hatası vardı. Belki bu baskıda böyledir. 1. basımı almışım ben. Kitapta çok güzel cümleler vardı. Hepsine sayfamda alıntılar bölümünden ulaşabilirsiniz. Yazarın (

Esra kahya b. ) alıntımı beğenmesi de beni ayrıca mutlu etti. Şimdi gelelim kitaba... Kitapta ana karakterimiz Acibe. Annesi Müsemma, babası Meskur, ablası Nazenin. İsimlerin anlamlarına bakmak istedim. Nasıl manidar isimler seçilmiş. Zaten yazarımız Türkçe öğretmeni. İşte bu dedim. Buyrun anlamları: Acibe: Tuhaf, ilginç, alışılmamış, görülmemiş şey Müsemma: Adlanmış. İsmi olan Meskur: Sarhoş olan Nazenin: Nazlı, narin, genç ve güzel kadın. Kitabın incelemesinde neresinden başlasam diye yaklaşık 1 haftadır düşünüyorum. Yani 5 sezon dizi çıkar o kadar, net. Acılı, bol ölümlü, aldatmalı, dramlı Türk filmi tadında onu söyleyeyim. Kitabın sonunu o kadar merak ettim ki aynı gün, ışığı açamadığımdan loş ışıkta gecenin bir vakti gözlerimi ayıra ayıra bitirdim. Hatta kitabı bitirdiğimin ertesi günü uyanınca ilk cümlem "ahh Acibe neden kendini öldürdün?" oldu. Ne kadar içselleştirdiysem artık. Kitap sizi sürekli ters köşe yapıyor. Toplam 5 bölümden oluşuyor. Her bölüm "Neee!? " "Ee yuh artık" gibi şaşırma nidalarını kullanıyorsunuz. Kitabın her ayrıntısını hayal gücümden bolca yararlanarak beynime kazıdım. Ben diğer inceleme yazan arkadaşlar gibi kitapta neler olup bittiğinden bahsetmiyorum biliyorsunuz. Ama Müsemma... Yatacak yerin yok kızım senin. Sen hayatımda gördüğüm (bakın gördüğüm diyorum, çünkü ben de o evdeydim) en bencil, sinsi ve haz peşinde olan insanısın. Yani dizisi çekilse Yaprak Dökümü Ferhunde tadında hatta ondan da katmerli bi bela bu. Allah kul başına vermesin amin. Bir de şaşırdığım şey Müsemma'nın aşkı. "Ulan Müsemma nasıl bekledin o adamı 20 yıl, kız 20 yıl dile kolay, insanın içi çürür". Ay o bekledi ben burda çıldırdım. Olan, Acibeyle Nazenine oldu. Yine acıyı çocuklar çekti. Kitabın sonunda Nazenin de annesine bi kavuşsaydı, onu da okusaydık oldum ama sanırım o da kitabın tadını kaçırırdı. Ben de illa Türk filmi tadında mutlu aile tablosu çizilecek ve üzerine son yazılacak:) Ama garip olan Müsemmayla sevgilisinin kendilerini çatıdan atlamak suretiyle öldürmeleri oldu. O kadar birbirinizi beklediniz niye öldünüz ya hu? Ahh Acibe bi öldün, bütün her şeyi ortaya döktün. Bir de babanla tanışacaktın, offf, yüreğimi parçaladın. Nasıl bütün bunları bilip yaşamaya devam ettin? Kitap bitince hemen arkadaşıma telefonda anlatmaya başladım, kulak misafiri olan kız kardeşim (10 yaşında) baktım ağzı açık dinliyor. Bi baktım çok heyecanlanmış, "eee sonra ne oluyor, anlatsana" diyor. Velhasılı kelam. Ben yazara hayran kaldım. Hadi bu Müsemma'yı yazdı, diğer karakterlerin duygularını nasıl yazdı çok şaşırdım. Çünkü kitaplarda bir karakterin ağzından yazarken diğer karakterin de aynı olaylar karşısında olan duygu ve tavırlarını yazmak oldukça zor. İki, üç, hatta dört gözden aynı olaya bakıyorsunuz. Ve hepsine de hak veriyorsunuz. Yazar bu konuda oldukça yetenekli ve mükemmeldi. Umarım yazar (