"Seni görene kadar, kaybolduğumun farkında değildim ama..." diye itiraf etti. İnsanlara içini açamazdı normalde, ancak yanındaki adamın onu asla yargılamayacağını ve tuhaf bulmayacağını bildiğinden söylediklerinden pişman olmayacağını düşündü. "Nasıl hissettiğimi bilmediğimden, içimde neler olduğunu da çözemiyordum. Yalnız hissetmeye hakkım yokmuş gibi, içimdeki boşluğu bir sürü kalabalık ile dolduruyordum. Ama sonra..." Birden olduğu yerde durdu. Deniz'e bakmasa da onun da durduğunu fark etti. "Sonra farkına vardım ki, başkasının dünyasında yaşamak yalnızlığımı alıp götürmüyor. Kendi dünyam olmadan, kendim de var olamam ki... Kendim bile yoksam, nasıl yalnız hissetmem?"
Sayfa 235 - DefneKitabı okudu
·
27 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.