Sorguluyorum şimdilerde.. Bu kadar yakınken bazı şeylerin, çok uzakta gibi yaşayışımızı..
Herkesi mutlu zannederken, vakit geldiğinde ağızlarımızdan çıkan sözlerimizi, saatlerce gözümüzden dökülen gözyaşlarımızı..
Burnumuzun direğini sızlatan acılara rağmen, burnumuzun dibindekilere bir türlü sarılamayışımızı..
Ölümün var olduğunu bilip, ahirete inanıp, sonsuz hayat için yaşayamayışımızı..
Her şey bu kadar açık ve net iken, gerçekleri kabul ediyor olamayışımızı..
Bunları yazan ellerimin, okuyan gözlerimizin dahi Allah'ın izni ile olduğunu anlayamayışımızı..
Kendi nefsimedir söylediklerim, yaşayabilenlere, anlayabilenlere ne mutlu..
Yeniden, daha derinden yola çıkış vakti geldi galiba..
Gerçekten beyaza doğru.. Gerçekten en beyaza doğru..
·
23 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.