Son zamanlarda çocukluğundaki huzuru
çok arar oldum.
Yaşlanıyorum sanırım :)
Evdeki eşyaların hiçbiri birbirine
uyumlu değildi ama huzur vardı.
Akşam ezanına kadar olan izinleri.
Salçaları ekmekleri.
Mahallede bir cenaze olduğunda
ayıp olur ses yapmayın
diye sürekli uyarılmayı.
İkindi vakti demlenip topluca içilen
çayı.
Gerçek sevgi ve saygının hâl diliyle anlatıldığı.
Daha aklıma gelmeyen ama özlemini en
derinden hissettiğim o nice güzelliği.
·
1 artı 1'leme
·1.935 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.