“Tanrı'nın, varlık yaratılmadan önce tek başına var olduğu söylenir; orada kendi içinde, mutlulukta, yücelikte mükemmel olarak kalabilirdi. O halde, hayırseverlik adına şunu sorma hakkımız vardır: Kendisi mutlu olan Tanrı, neden büyük çoğunluğu sonsuza kadar ve umutsuzca sefil olacak bir varlık ırkı yarattı? Bu sevgi miydi? “İnsanı kendisini yüceltmesi için yarattı.” Ama sadece onun yüceliği için acı çekecek olanları yaratmak sevgi dolu muydu? Bu daha ziyade devasa, akıl almaz bir bencillik değil miydi?”