Süreklilik ve Kopuş… Nietzsche Tanrı’nın öldüğünü ilan etmişti 19.yy’da. Ölüm, bir sürecin , niceliksel sayımsızın nitel sıçramasına olan dönüşüdür. 10 dereceden 20 dereceye geçiş, bir nicel süreçtir. 0’dan 100’e geçiş nicelden nitele geçişin göstergesel ifadesidir. Bu minvalde Ortaçağ karanlığından çıkan Tanrısal gelenek(Baba-Kral) bir anda ortadan kalkmaz. Nietzsche’nin Tanrı öfkesi- babasının rahip olduğunu unutmadan ve babasının ölümünden sonra duyduğu büyük üzüntüyü gözardı etmeden- veya Tanrı nefreti, beklentinin olumsuzlanmış ifadesi olarak okunabilir . Nietzsche’nin Tanrı’ya olan öfkesini İsa’nın:” Tanrım beni neden terk ettin” ifadesinin özdeşik yankısı olabilir. Hristiyanlığa olan düşmanlık ve Tanrı’ya olan sonsuz öfke, bir beklentinin boşa çıkmış yakınması olarak okunabilir mi? Varlık’a ilişkin olmayan, Varlık’ın konusu dahi olmamalı. Baba’ya olan öfke, Tanrı’ya olan öfkenin -baba ölümünü kabullenememek ile -Tanrı’nın ölümünü kabullenememek ile özdeşleşmiş ifadesi olabilir mi? Özcesi Nietzsche inançlı bir filozof olarak okunabilir mi?
·
245 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.